کیارش و ریحانه عشقهای من

پسر عزیز من 5 سال رو تموم کرد و وفت 6 سالگی  چه زود بزرگ شد  چیزی از بزرگ شدنش نفهمیدم دلم برای معصومیت بچه گانه اش تنگ میشه ،دلم برای غلط حرف زدنش ،برای گریه کردنش، برای ناز کردنش ، برای تیکه تیکه حرف زدنش برای همه کارهایی که می کنه برای همه چی تنگ میشه  خوشحالم که داره بزرگ میشه اما وقتی به بزرگ شدنش فکر می کنم دلم می لرزه اینکه باید مثل ادم بزرگ ها درد بکشه غصه بخوره رنج بکشه تا پخته بشه   وقتی که میره مدرسه، وقتی عاشق میشه، اولین بار وقتی احساس جونی می کنه، برای ریش و سیبیلش، برای مردونگی و صدای بمش  به همه این چیزها که فکر می کنم دلم ضعف میره اما وقتی یادم می افته که هر ساعت این لحظات هم...